Vrijdag 20 januari 2019
Heey dagboek
Vriendelijk groet ik het kassameisje als ze mijn boodschappen begint te scannen. Doe ik altijd, laten zien dat je zo een meid ziet en niet negeert alsof het een verlengstuk van de kassa is.
Ze kijkt me aan terwijl ik mijn tas openvouw en mompelt iets in mijn richting. Het klonk niet als een groet en wist het niet te ontcijferen....waarop ik vroeg of ze wilde herhalen wat ze zojuist zei. "of ik ff in uw tas mag kijken" klonk het...ietwat geïrriteerd.
Het beeld van het alleraardigst meisje verstomde abrupt...wat dacht die snotneus wel niet.
"Komt niets van in" antwoordde ik...als je niet eens ziet dat ik een platte tas voor je neus sta uit te vouwen, zul je ook wel geen verschil zien in een lege of volle tas.
Pakte mijn boodschappen in...rekende af...en antwoordde op de vraag of ik de kassabon wenste met "uiteraard...kan ik even checken of jullie mij niet bestolen hebben".
En warempel...na controle van de kassabon blijkt dus bij twee artikelen een hoger bedrag te zijn gescand dan het prijskaartje aanduidde in het schap.
Op naar de servicebalie alwaar ik zeker 15 minuten wachtte totdat een gecertificeerd personeelslid mij het prijsverschil terugbetaalde. Toch vreemd eigenlijk dat mij niet het bedrag van 181 euro werd toegekend...of je nu een artikel van een euro zonder te betalen meeneemt of je int een euro meer voor een artikel dan dat je aangeeft wat het kost...diefstal is diefstal..toch? Maar ach...de klant...de consument zoals dat tegenwoordig heet, heeft weinig anders dan het recht van consumeren. Bedrijven bepalen...maar kan ik er tegenin...dan ga ik er tegenin...het moet gewoon weer eens een ietsjes meer zijn.
Was weer een mooie dag...dag boek!