Donderdag 24 januari 2019
Heey dagboek,
Direct betalen.....anders!
Een notificatie van de voicemail, ik ben blijkbaar gebeld, een onbekend nummer. Bij afluisteren blijkt dat het asiel contact met me wenst.
"goede middag mijnheer" klinkt het aan de andere kant van de lijn. "ik heb een trieste mededeling voor u...uw kat is hier gebracht en het beestje heeft de aanrijding niet overleefd". Kan toch helemaal niet....mijn kat dood... flitst het door mijn hoofd. Ze heeft wel alle gegevens..."of u contact wilt opnemen met de dierenambulance, sterkte mijnheer" gedesoriënteerd verbreek ik de verbinden.
“Dierenambulance” klinkt het aan de andere kant van de lijn. ”Ja het gaat om uw kat, we hebben niets voor hem kunnen doen....bla bla”. Het kan toch niet waar zijn dat die kat niet meer thuiskomt? Mijn kat, mijn maatje...die vanaf de vijfde week van zijn leven al op mijn buik in slaap valt om samen naar de andere kant van de nacht te gaan. Cremeren? Jee..wat...jee, dat is een derde van mijn besteedbaar inkomen deze maand, hoe ga ik dat doen...hij gaat natuurlijk niet de vuilcontainer in. “ Ja...dan komen er nog de kosten van de ambulance bij. U kunt de factuur tegemoet zien, sterkte mijnheer”.
Nog meer gedesoriënteerd leg ik de telefoon opzij.
Zoveel informatie te verwerken terwijl er een zware deken om je heen getrokken wordt. Hoe bestaat het...ik...degene die altijd riep absoluut geen kattenmens te zijn...er valt een zware steen op mijn maag. Wat was je leuk man, zo ondeugend en toch zo voorbeeldig. Je deed echt niets wat niet mocht, maar genoot van alles om je heen. Het gemis valt zwaar, afgewisseld met leuke herinneringen.
De dagen verstrijken, dagen waarin ik mij afvraag of de crematie al had plaats gehad. Totdat de factuur na ruim een maand op de mat valt...het is gebeurd flitste door mij heen. De rekening legde ik in het vakje “rekeningen”, voor als mijn pensioentje er zou zijn...kan het allemaal weer betaald.
Helaas, dat geduld blijkt er dus niet meer te zijn, wat dacht ik wel niet. Zulks een crimineel gedrag wordt niet getolereerd, getuigt een aanmaning. Het duidde mij er met klem op, dat de gestelde betalingstermijn was verstreken, en dientengevolge zal worden verhoogd met een boete van...ja dagboek hou je vast...verhoogd met een boete van 25% van het gefactureerde bedrag.
Nu vraag ik je dagboek....is het nog niet zolang geleden dat de brave hardwerkende burger het salaris ontving, op een vaste datum en daarmee de rekeningen voldeed? Nooit geen punt van gemaakt....kreeg je de 28e geld...betaalde je de 28e de rekeningen. Wat is er veranderd?
Niet veel kan ik je vertellen. De toestroom van inkomen is voor de meeste onder ons nog steeds van toepassing, daarin is niets veranderd. Wat wel wezenlijk veranderd blijkt is dat bedrijven, instelling en andere aasgieren je direct kunnen confronteren met boetes, administratieve kosten en ander ongein. Uiteraard werkt het maar één kant uit, heb jij als consument geld tegoed, kun je wachten tot je een ons weegt voordat er iets over de brug komt, zonder ook maar recht op enige vorm van compensatie.
Zoals ik al zei lief dagboek, men moest toch even wachten tot het maandelijkse potje weer gevuld was, de dierenambulance weet daar alles van dacht ik zo te weten. Hoe hardvochtig kun je zijn, het betreft hier geen aankoop van een tv maar gaat om het verlies van een huisvriend...wat maakt een tweetal dagen dan uitdierenambulance...dierenvriend.
Inmiddels heb ik aan mijn betalingsverplichting voldaan, ieder het zijne. Uiteraard minus het boetebedrag, zoals ik als zei....ieder het zijne.
Ben er wel wijzer van geworden, had in ene een ruimer budget voor de feestdagen. Naar mijns inziens is het namelijk zo, dat wanneer men een flink extra inkomen weet te generen middels zulke exorbitante hoge boetes... vast en zeker de jaarlijkse donatie van de hard zwoegende burger overbodig is. Zo zie je maar….elke gebeurtenis is een leermoment!
Was weer een mooie dag, dag boek….
Comments